Einde semester, reis door Japan!
Blijf op de hoogte en volg Tom
05 Januari 2015 | Zuid-Korea, Seoel
Beste lezers,
Na zo'n 5 weken werd het op zich wel weer een keer tijd voor een reisverslag, zeker als je ziet wat ik in die tijd heb meegemaakt. Mijn laatste reisverslag was eind november. Wat ik daarna nog gedaan heb in december, alvorens er gestudeerd moest worden:
Vrijdag 5 december was het 'afscheidsfeestje' dat georganiseerd werd door 'HI-club', de vereniging die allerlei dingen regelt voor uitwisselingsstudenten. Helaas was er een lage opkomst, maar ik heb er wel een 'I love Korea' t-shirt aan overgehouden en al met al was het een gezellige avond.
De dag erna, zaterdag 6 december, mocht ik vroeg opstaan, want toen ben ik met een aantal anderen naar een skiresort geweest, YongPyong. De bus vertrok 8u 's ochtends ergens vanuit de stad, dus dat was geen pretje na de avond ervoor een feest gehad te hebben. YongPyong is gelegen in het "Pyong Chang" gebied, waar in 2018 de winterspelen zullen worden gehouden. We gingen niet om te skieën, maar gewoon om rond te kijken en naar de top van de berg te gaan, aangezien een retourtje met de bus naar YongPyong toch maar €3.50 kostte (het was dezelfde bus als naar Seoraksan). Geen geld dus.
Zondag 7 december mocht langzamerhand het studeren gaan beginnen, aangezien ik woensdag 10 december mijn mondeling tentamen Koreaans zou hebben en vrijdag 12 december het tentamen voor 'mathematics for economics'. Voor mijn gevoel ging Koreaans best aardig, evenals wiskunde. Bij wiskunde had ik het voordeel dat de Koreanen op dezelfde dag een veel belangrijker tentamen hadden. Sommige vertrokken al na 10 minuten. Bij dit vak werd ook voor mij 'relative grading' toegepast (je cijfer is afhankelijk van je eigen prestatie ten opzichte van anderen), dus het feit dat een aantal mensen er niks van bakten, werkt in mijn voordeel.
Vrijdag 12 december was ook de dag waarop we de laatste keer goed uit zouden gaan met zoveel mogelijk uitwisselingsstudenten. Dit gebeurde dan ook in Gangnam. Het oorspronkelijke idee was om eerst naar een plek te gaan waar onbeperkt gedronken kon worden tegen een bepaald bedrag en vervolgens door te gaan naar een club, maar uiteindelijk werd het zo gezellig bij de eerste plek dat het er niet van kwam om nog naar een club te gaan.
In het weekend mocht er helaas weer gestudeerd worden voor de 3 nog resterende tentamens: schriftelijk tentamen Koreaans op maandag 15 december, Stochastic Processes and Derivatives op vrijdag 19 december en Korean Financial Markets op vrijdag 19 december. Van deze vakken was Stochastic Processes and Derivatives veruit het lastigst, aangezien de professor van ons verwachtte dat we alle formules voor waardebepaling van derivaten wel even uit ons hoofd zouden leren en zouden kunnen herleiden. Het vak was desalniettemin wel aardig interessant.
Het schriftelijk tentamen Koreaans bleek zeer makkelijk te zijn, dus dit was een meevaller. Op dinsdag 16 december hebben we een groepsfoto gemaakt met C-House, waarvan het resultaat te zien is als omslagfoto op mijn facebookpagina. Het was in eerste instantie een leuke chaos om dit voor elkaar te krijgen, maar het is zeker leuk om een groepsfoto te hebben met de mensen met wie ik 4 maanden samen in dormitory heb gezeten. Daarna is een groot deel van de groep nog naar een bar in de buurt van de dormitory gegaan om wat te drinken. De eerste persoon vertrok al uit C-House op woensdag 17 december dus de foto moest ook wel op dit moment gebeuren. De dag erna, woensdag 17 december, zijn we met een zeer grote groep van de dormitory uit eten gegaan, om onze gezamenlijke tijd goed af te sluiten, waarna een aantal mensen die al klaar waren met hun tentamens zijn uit gegaan. Kon ik helaas nog niet aan meedoen, hetzelfde geldt voor donderdag 18 december.
Het tentamen Stochastic Processes and Derivatives was, zoals verwacht, bijzonder lastig, maar ik had wel het gevoel dat ik het in combinatie met mijn midterm, gehaald zou moeten kunnen hebben. Korean Financial Markets was gelukkig bijzonder makkelijk.
Een paar dagen geleden kreeg ik de resultaten van mijn tentamens en het resultaat is dat ik alles heb gehaald :)
Zaterdag 20 december was de dag dat we de dormitory moesten verlaten. Vrijdagavond zijn we dan ook nog met een groepje samen wat gaan eten en vervolgens met veel mensen naar dezelfde bar als dinsdagavond gegaan. Overigens is dit een bar waar we heel erg veel zijn geweest gedurende het semester, vooral omdat de eigenaar bijzonder aardig is.
De zaterdag was een aparte dag, afscheid nemen van alle mensen waar je zo lang mee samen hebt geleefd in de dormitory. Daarna werd het tijd om naar mijn nieuwe dormitory te gaan, waar ik vanaf 13.30u in kon: M-house. Dit is heel anders ingericht dan C-house. Niet een soort flat met één grote gemeenschappelijke keuken, zoals C-house, maar allemaal kleine appartementjes die per appartement een keukentje, wasmachine, koelkast, etc. hebben. De appartementjes hebben ieder 3 slaapkamers, dus ik deel dat appartement met 5 andere personen. Ik kijk er wel naar uit om straks weer gewoon lekker mijn eigen kamer te hebben, maar in M-house kan ik het de laatste weken nog prima volhouden :)
Na op zondag de laatste voorbereidingen getroffen te hebben voor mijn trip naar Japan, was het op maandag 22 december zover: op naar Japan, om daar bijna 2 weken in m'n eentje rond te reizen. Rond 6 uur 's avonds kwam ik aan op het vliegveld van Sapporo, na een overstap gehad te hebben in Kansai. Tijdens mijn overstap had ik alvast een Japanse simkaart geregeld voor internet tijdens mijn trip en mijn Japan Rail Pass. Een pas waar ik verliefd op ben geworden, aangezien ik daarmee 2 weken lang onbeperkt van bijna alle treinen gebruik kon maken, inclusief hogesnelheidstreinen.
Na aangekomen te zijn in Sapporo, ging ik eerst op zoek naar mijn hostel, waar ik twee nachten zou verblijven. Het had al flink gesneeuwd in Sapporo en schoonmaken van de wegen kennen ze niet. Overigens rekening houden met het feit dat het glad is, doen mensen ook niet. Ze rijden gewoon normale snelheden, wat soms maar net goed ging als ze moesten remmen. Na mijn hostel gevonden te hebben, welke overigens zeer leuk was met een 'huiskamersfeertje' en een eigenaar die goed Engels kan, ben ik naar een bar gegaan die werd aangeraden door de eigenaar. Dit was in Susukino, een leuk uitgaansdistrict. Hier heb ik een Japanse en Singaporese vrouw (die in Sapporo woont) leren kennen, die het zo leuk vonden om een buitenlander te ontmoeten, dat ik een zeer goedkope avond tegemoet ging.
De dag erna heb ik, in chronologische volgorde, een bezoek gebracht aan: Okurayama skischans, wintersportmuseum, Hokkaido Shrine (tempel), een restaurant dat me werd aangeraden door de eigenaar om Miso-ramen te eten (lokale specialiteit Sapporo), Former Hokkaido Government Office, Sapporo Clock Tower, Odori Park, Sapporo Dome (stadion waar zowel baseball als voetbal gespeeld wordt), Mount Moiwa (mooie night view op de stad vanaf een berg). Sapporo is een erg leuke stad kan ik zeggen! 's avonds als ik 'soup curry' geprobeerd, een andere specialiteit in Sapporo. Ontzettend lekker!
In het hostel kwam ik in gesprek met een Japanner, die ik zei dat ik de dag erna naar Hakodate zou gaan. Hij werd helemaal enthousiast en gaf me allemaal tips over wat ik daar moest proberen aan eten, dus dat heb ik dan ook uiteraard gedaan.
De dag erna ben ik 's ochtends erg vroeg naar Otaru vertrokken, een plaatsje dat erg populair is onder Japanse toeristen en ik wilde graag zien waarom. Het stadje heeft een mooi kanaal en schijnt verder vooral populair te zijn vanwege zijn vis. Ik kon er echter niet lang blijven, aangezien ik met de trein naar Hakodate moest en het bovendien bijzonder hard sneeuwde, waardoor het ook niet leuk was om nog lang rond te lopen daar. Wat wel erg typisch was is dat ik diezelfde dag een melding kreeg van de app van NS reisplanner, dat 'morgen' minder treinen zullen rijden vanwege verwachtte sneeuwval. Het sneeuwde ontzettend hard op Hokkaido (het noordelijke eiland van Japan), maar alle treinen reden gewoon en ook op tijd. Ontzettend typisch.
Op mijn weg naar Hakodate, maakte ik een tussenstop bij Onuma-koen, een quasi nationaal park. Hier heb ik twee uur rondgelopen. Veel langer was ook niet leuk geweest, aangezien het erg koud was en het zicht bovendien niet zo goed, vanwege de bewolking. Op het moment dat ik met de trein naar Hakodate wilde gaan, kwam er een stoomtrein langsrijden, wat natuurlijk ook wel leuk was om te zien.
Na aangekomen te zijn in Hakodate, ben ik eerst naar mijn hostel gegaan. Dit hostel was erg klein. 4 slaapkamers, waar van 3 met één bed en 1 met 2 bedden. Ik had een privékamer dus dat wel prettig. In dit hostel kwam ik een Koreaan tegen, die, ontzettend toevallig, ook aan SKKU studeert. Samen met hem ben ik naar de top van de berg gegaan, voor de night view over Hakodate, welke erg mooi was moet ik zeggen. Een foto hiervan staat op facebook. Hierna zijn we naar de Red Brick Warehouses gegaan, waar we 'yakitori bento' hebben geprobeerd (op aanrader van de Japanner in Sapporo). Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de Hakodate Beer Hall, waar we wat lokale biertjes hebben geprobeerd. Overigens heb ik in Sapporo uiteraard ook 'Sapporo beer' gehad.
De dag erna heb ik in m'n eentje doorgebracht. Eerst heb ik een bezocht gebracht aan een levendige ochtendmarkt. Daarna ben ik de stad doorgegaan van west naar oost, aan de hand van een 'unlimited tram pass'. Net als in Sapporo, waren ook in Hakodate trams aanwezig. Na eerst een bezoek gebracht te hebben aan de pier, waar vandaan ik een mooi zicht had, heb ik een bezoek gebracht aan wat oude gebouwen, waaronder 2 tempels, een begraafplaats voor buitenlanders, old public hall of Hakodate ward, Russische orthodoxe kerk, katholieke kerk. Daarna ben ik naar Fort Goryokaku gegaan, 'Japan's first Western style fortress'. Vanuit de toren die erbij stond, had je hier een mooi zicht op. Daarna heb ik een bezoek gebracht aan 'Yunokawa Onsen', een districht waar ze allemaal verschillende Onsen hebben, Japanse hotsprings. Ze hebben deze ook voor aapjes (Japanese macaques), wat een leuk gezicht was. Uiteraard ben ik zelf ook naar een onsen gegaan, wat erg lekker was na een koude dag in Hakodate. Ik heb de dag afgesloten met 'Sashimi', soort sushi maar dan zonder rijst, wat erg lekker was, wat te verwachten viel in een kustplaats als Hakodate.
De dag erna ben ik vroeg vertrokken naar Sendai. Eerst 2 uur met lokale express trein naar Shin-Aomori (door de tunnel van Hokkaido naar Honshu), vanwaar ik de Shinkansen kon gebruiken. Wat is dit fantastisch zeg, hier kunnen de spoorwegmaatschappijen in Europa nog een voorbeeld aan nemen. Eén en al comfort, ontzettend veel beenruimte, stopcontacten, enz. En bovenal: ontzettend stipt en gewoon overal hoge snelheid, niet alleen op kleine stukjes van het traject zoals we in Europa kennen. Vanaf Shin-Aomori ging ik naar Sendai, waar ik mijn hostel zou hebben. Vanaf Sendai ging ik 20 minuten met de lokale trein naar Matsushima, één van de punten uit de 'top 3 most scenic views' in Japan. Dit was een baai met meer dan 200 kleine eilandjes, waar ik dan ook een boottocht door gemaakt heb. Het weer was prima, dus dit was erg de moeite waard. Vervolgens wilde ik een wandeling gaan maken over één van de eilandjes, toen ik een groepje Amerikanen tegenkwam, waarmee ik in gesprek raakte. Met hen heb ik de wandeling over het eiland afgemaakt en we hebben veel gesproken. Het waren 5 Amerikanen, waarvan er 4 voor 3 jaar in Japan wonen vanwege hun werk (2 stelletjes). Zij waren met de auto naar Matsushima gekomen en verbleven via Airbnb in Sendai. Ik kon met hen mee terugrijden naar Sendai en vervolgens hebben we daar samen gegeten en wat gedronken, alvorens ik naar mijn hostel moest om in te checken. 2 Amerikanen (Josh en Carolyn) zouden voor de jaarwisseling naar Tokio gaan. Aangezien ik met de jaarwisseling ook in Tokio plande te zijn, hadden we afgesproken om in contact te blijven.
Eenmaal in mijn hostel, heb ik daar een erg gezellige avond gehad. Veel geïnteresseerde Japanners, maar ook met Duitsers, met wie we gezellig wat hebben gedronken, gegeten en gesproken. Hier heb ik een CD gekregen van een lokale groep uit Sendai. Er waren namelijk kort voordat ik in het hostel kwam, een aantal Taiwanese mensen geweest, die fan waren van de groep. Bij iedere CD die je kocht, had je meer kans ze te ontmoeten. Ze hadden 40 cd's gekocht en deze achtergelaten bij het hostel, waarna de eigenaar van het hostel ze uitdeelt aan alle nieuwe gasten.
Na eigenlijk amper wat van de stad zelf gezien te hebben, vertrok ik de dag erna, zaterdag 27 december, naar Hiroshima. In totaal was dit 6,5 uur met de hogesnelheidstrein, inclusief 2 keer overstappen (1250 kilometer) Dit was totaal geen straf, gezien het feit dat ze zo ontzettend comfortabel en snel zijn. Vanuit de trein had ik bovendien ook een mooi zicht op de Mount Fuji, de hoogste berg/vulkaan in Japan.
Na rond een uurtje of drie aangekomen te zijn in Hiroshima, heb ik gelijk een bezoek gebracht aan het peace park en de A-bomb Dome. Dit zat vlakbij mijn hostel. Het was erg indrukwekkend om hier rond te lopen en de verhalen erover te lezen. Vervolgens ben ik naar mijn hostel gegaan (aangezien het Peace Museum al richting sluitingstijd ging), waar ik een Duitser heb ontmoet. Met hem ben ik de stad gaan verkennen en we hebben 'Okinomiyaki' gegeten bij 'Okinomi Mura'. Okinomiyaki is een specialiteit van Hiroshima, een soort pannekoek met noedels, vlees/vis, groenten en ei. Dit was bijzonder lekker moet ik zeggen. Okinomi Mura is een gebouw waar ongeveer 30 restaurantjes zitten waar ze Okinomiyaki varianten aanbieden, dus de dag erna ben ik hier dan ook teruggekomen om een andere variant te proberen. Het gerecht wordt eigenlijk gewoon voor je, op tafel, bereid.
De dag erna ben ik vroeg opgestaan om rond 9u in het Peace Museum te kunnen zijn. Dit was erg indrukwekkend moet ik zeggen. Veel variërend materiaal (bijvoorbeeld verscheurde kleertjes van kinderen, lunchboxjes met geheel zwarte inhoud, maar ook de atoombom nagemaakt, zodat je de grootte ervan kon zien en veel details over de invloed van straling), maakte het erg indrukwekkend. Ik heb hier zo'n 2 uur rondgelopen. Vervolgens ben ik naar Miyajima gegaan. Een eiland, dat ook in de top 3 'most scenic views' in Japan staat. Dit is eerst zo'n 20 minuutjes met de trein van Hiroshima en vervolgens met de Ferry, waar ik ook gratis gebruik van kon maken met mijn JR rail pass (aangezien de ferry gerund wordt door JR). Dit eiland had een indrukwekkend grote oranje 'torii' (soort poort, lastig om te vertalen). Aangezien de specialiteit van het eiland oesters was, heb ik daar wat van geprobeerd, in combinatie met noedels en dit is zeker een aanrader. Vervolgens heb ik een wandeling gemaakt naar de top van de berg op het eiland (Mt. Misen). Vanaf dat punt had ik een erg mooi uitzicht. Toen ik terug naar beneden liep, was er een erg mooi gelegen tempel, die als het ware in de natuur en de helling van de berg verwerkt was. Toen ik eenmaal weer beneden was, ben ik teruggegaan met de ferry en terug naar Hiroshima, waar ik zoals gezegd opnieuw naar Okonomi Mura ben gegaan.
De dag erna ben ik met de trein naar Himeji gegaan, waar ik Thijs zou treffen, een Nederlandse uitwisselingsstudent die ook aan SKKU studeerde het afgelopen semester. Samen hebben we daar het mooiste kasteel in Japan bezocht (zo wordt althans gezegd), alleen konden we deze helaas alleen van de buitenkant bekijken, aangezien het uitgerekend op de dag dat wij er waren, gesloten was. Vervolgens zijn we naar Kobe gegaan, waar we een capsulehotel hadden geboekt. Dit is ook een hele ervaring, met je eigen 'hok' als het ware, die uiteraard te klein was voor mij. Qua ventilatie is het ook niet al te prettig en het is ook zeker niet geschikt om andere mensen te ontmoeten, aangezien verder vooral oude Japanse mannen zitten. Ik had ook een capsulehotel geboekt voor Tokio, dus daar baalde ik op dat moment wel enigszins van. Aan de andere kant is het wel iets dat je een keer moet ervaren, aangezien het alleen in Japan voorkomt. Wat wel een voordeel is van de capsulehotels, is dat ze warme baden en sauna's hebben, waar je gratis gebruik van kunt maken.
Nadat we hadden ingecheckt, hebben we een wandeling gemaakt door de haven van Kobe, wat best een leuke sfeer had. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een betaalbare plek om 'Kobe beef' te eten (erg bekend omdat het bijzonder lekker schijnt te zijn), maar alle plekken waren helaas gigantisch duur (omgerekend zo'n 80 euro voor 100 gram). Toen hebben we bij een ander restaurant maar genoegen genomen met 'American Beef', waar we 450 gram per persoon van hebben gehad. Vervolgens zijn we daar nog lang blijven zitten om wat te drinken en het was een erg gezellige avond.
De dag erna (dinsdag 30 december) zijn we samen in de hogesnelheidstrein gestapt. Ik ging op weg naar Tokio, waar ik vanaf Kobe kon komen in 3u en 15 minuten zonder over te stappen. Thijs ging op weg naar de Japanse Alpen, om te skieën.
In Tokio had ik afgesproken met Masao, Ute, Desmond en Kei. Masao en Kei wonen in Tokio. Ute is de vriendin van Masao en zowel Desmond, Masao als Kei hebben ook aan SKKU gestudeerd. Samen zijn we naar Asakusa gegaan, waar het ontzettend toeristisch was. Hier hebben we de Senso-ji tempel bezocht. Vervolgens zijn we naar een brug gelopen om een mooi zicht te hebben op de Tokyo Skytree, het op één na hoogste gebouw in de wereld, 634 meter hoog. Het is een communicatietoren. Hierna zijn we naar Yokohama gegaan, om een mooi zicht op de skyline te hebben. Daarna hebben we een restaurant gezocht in Yokohama. We kwamen uit bij een 'shabu shabu' restaurant. Hier krijg je hele dunne lapjes vlees, die je zelf bereidt in kokend water met een smaakje. We konden hier onbeperkt van eten, dus dit was ideaal, aangezien het vlees erg lekker was.
De dag erna (oudjaarsdag) ben ik begonnen met een bezoek aan Akihabara, het manga district in Tokio. Heel erg apart om een hele wijk te zien die is gericht op al die Japanse strips. Vervolgens ben ik naar het park rondom het imperial palace gegaan (paleis zelf was gesloten), waarna ik een bezoek heb gebracht aan Ginza (een soort PC Hooftstraat, maar dan een heel gebied). Na al het geld dat ik al had uitgegeven gedurende het semester en tijdens mijn reis, kon ik het me niet veroorloven om daar ook nog eens geld uit te geven.
Hierna heb ik een bezoek gebracht aan Tsujiki, de grootste vismarkt van de wereld. Helaas was deze helaas gesloten, maar de omgeving was nog steeds erg levendig, met vele winkeltjes waar vis verkocht werd en vele restaurants. Dit leek me dan ook een mooie gelegenheid om sushi te eten, wat dan ook heel erg lekker was.
Hierna ben ik naar Roppongi gegaan, een district dat vooral bekend staat om zijn nightlife. Ik ben er naar de Mori Tower gegaan. Vanaf die toren had ik een mooi zicht op de stad. Daarna heb ik afgesproken om de twee Amerikanen te ontmoeten die naar Tokio zouden komen voor de jaarwisseling. Samen zijn we naar de Tokyo Tower geweest, die ook in het Roppongi-gebied staat. Hier zijn we alleen omheen gelopen, om vervolgens naar de Zozoji-tempel te gaan, een erg grote tempel in het midden van de stad. Overigens is de Tokyo Tower niet echt functioneel meer. Het was eerst een communicatietoren, maar door de vele wolkenkrabbers werd het signaal verstoord, waarop werd besloten om een nieuwe toren te maken, de Skytree.
Hierna zijn we naar Shibuya gegaan, om getuige te zijn van één van de drukste kruispunten in de wereld. De verkeerslichten gaan hier voor alle verkeer tegelijk op rood, waarna mensen vanuit alle richtingen tegelijk de kruising kunnen oversteken, wat een leuke chaos oplevert. Overigens is ook Shibuya bekend voor z'n nightlife en het was dan ook erg levendig. Dit is ook terug te zien in alle gebouwen die volop verlicht worden met advertenties.
Na wat biertjes gedronken te hebben in Shibuya, hadden Josh en Carolyn het idee om naar een 'fox parade' te gaan, die ergens in het noorden van de stad plaats zou moeten vinden. Helaas bleek die pas om middernacht te zijn, maar voor de jaarwisseling wilden we graag naar Yokohama, aangezien dat ongeveer de enige plek zou zijn in de stad waar vuurwerk zou zijn. Dit komt doordat Japanners traditioneel thuis een televisieshow kijken op oudjaarsavond of ze gaan naar de tempel voor de jaarwisseling. Klinkt vrij saai, maar het is ook een cultuur natuurlijk. Er was een gigantische mensenmassa naar Yokohama gekomen en het was best leuk om met hen de countdown mee te maken. Echter, het vuurwerk stelde helemaal niks voor. Van Japan verwacht je spetterend vuurwerk, aangezien ze daar zeker bekend om staan, maar niets was minder waar. Spetterend vuurwerk bewaren ze voor de zomerfestivals, maar niet voor de jaarwisseling helaas. Het was wel grappig dat bij het kleine vuurwerk, dat eigenlijk niks voorstelde, Japanners allemaal hun mobiele telefoon pakte om dit te filmen.
Toen we terug wilden lopen naar het station (vanwege de jaarwisseling bleven de treinen de hele nacht rijden), kwamen we een soort autoparade tegen, met veel mensen die wilden showen hoe hard de muziek in hun auto kon. Best apart om tegen te komen. Vervolgens hebben we nog een biertje gedronken en ben ik terug gegaan naar m'n capsulehotel, want zoals gezegd was er verder niet veel te beleven in de stad.
Nieuwjaarsdag leek mee een geschikte dag om een bezoekje te brengen aan de Mount Fuji, aangezien veel winkels, restaurants, etc. op nieuwjaarsdag gesloten waren. Het was een treinrit van zo'n 2 uurtjes vanaf Tokio. De treinrit er naartoe door de natuur was best de moeite waard, maar helaas bleek het de slechtste dag in de week om de Fuji te bezoeken, aangezien hij de hele dag in de wolken was. De meren en natuurgebieden er omheen waren desalniettemin wel erg mooi om te bekijken, dus ik kan niet zeggen dat het een vergooide dag was. Bij terugkomst in Tokio ben ik naar Shinjuku gegaan, een ander gebied dat bekend staat om zijn levendige nightlife.
2 januari is één van de 2 dagen in het jaar dat de keizer van Japan zich aan het publiek vertoont, met een toespraak. Dit zijn dan ook de 2 dagen in het jaar dat je de poorten van het imperial palace door kunt, om onder het (met bulletproof glas afgeschermde) balkon te komen waar de keizer zijn toespraak houdt. Het leek me dan ook erg leuk om dit mee te maken, na eerder dit semester al de koning en koningin ontmoet te hebben. Ik had met Josh en Carolyn afgesproken om naar de eerste toespraak van de dag te gaan (hij houdt er een stuk of 5 gedurende dag). Meine Liebe, wat een gigantische mensenmassa was er al op de been zeg. Erg leuk om dit een keer mee te maken, tussen alle Japanners die met hun vlaggetjes zwaaien. Uiteraard heb ik er ook een vlaggetje aan overgehouden, die meegaat naar huis als een leuk souvenir.
Josh en Carolyn gingen vervolgens naar het Nationaal Museum, waarop ik besloot naar Shinjuku te gaan om het 'skyscraper district' te bekijken en vervolgens door te gaan naar Harajuku, om de Meji-shrine (tempel) te bekijken. Wat was er weer een gigantische mensenmassa op de been. Dit was waarschijnlijk zo, omdat veel Japanners hun gelukswensen willen doen bij de tempel, net als tijdens de jaarwisseling. Er was zelfs een rij om de tempel te kunnen zien.
Daarna had ik met Josh en Carolyn afgesproken om naar de Skytree te gaan, in de hoop dat we de zonsondergang zouden kunnen zien. Helaas bleek dat je een kaartje moest trekken met daarop de tijd waarin je in de rij voor de kassa mocht aansluiten, omdat het ook hier weer belachelijk druk was. We kwamen aan rond 15.45u, en ze zouden in de rij mogen aansluiten tussen 19.00-19.30u. Toen zijn we maar naar Asakusa gegaan, aangezien die wijk een stuk gezelliger is dan de wijk van de Skytree en er wel vlakbij ligt. Hier hebben we een tijd rondgelopen, om vervolgens terug te keren naar de Skytree. Josh en Carolyn besloten dat ze geen zin hadden om ook nog eens heel lang in de rij te gaan staan voor de kassa en aangezien ze toch in Japan wonen, hebben ze nog alle tijd om een keer terug te keren. Dat was het moment dat ik afscheid van ze nam, aangezien dit wellicht mijn enige kans was in vele vele jaren en ik dus sowieso omhoog wilde (wat wel erg duur was). Ik heb zeker een aantal erg leuke dagen met ze gehad!
Na vervolgens ook nog ongeveer een uur in de rij te hebben gestaan voor de kassa, was ik eindelijk op 350 meter hoogte en vervolgens naar 451.2 meter hoogte (het hoogste punt waar je als bezoeker kunt komen in de toren). Het zicht op Tokio was werkelijk adembenemend, echt prachtig, dus ik heb er dan ook geen spijt van dat ik heb besloten zo lang te wachten om de toren in te kunnen. Nu kan ik in ieder geval ook zeggen dat ik op het hoogst mogelijke punt in het op één na hoogste gebouw van de wereld ben geweest ;)
Na wat gegeten te hebben werd het tijd om terug te gaan naar mijn Capsulehotel, om daar mijn spullen te pakken en wat rust te pakken. De dag erna zou ik rond 07.30u met de trein naar het vliegveld moeten vertrekken, waar ik overigens ook nog weer 'gratis' gebruik van kon maken met de JR Rail Pass.
Al met al kan ik zeggen dat ik (bijna) 2 fantastische weken heb gehad in Japan en dat het mij ontzettend goed is bevallen om alleen te reizen. Op die manier sta je er toch meer voor open om contact te krijgen met andere mensen, wat me volgens mij wel erg goed is gelukt. Japanse mensen zul je ook niet betrappen op boosheid. Werkelijk iedere Japanner is zo ontzettend aardig voor je. Zelfs als je iets doet wat eigenlijk niet kan, durven ze er nog niks van te zeggen. Het ergste wat dan gebeurt is dat ze weglopen. Ook al kunnen Japanners over het algemeen vrij beroerd Engels, dat heeft me zeker niet weerhouden van een fantastische tijd. Als je vragen hebt proberen ze je toch altijd wel met handen en voeten te helpen als het echt niet anders kan. Ik ben geen Japanner tegen gekomen die niet vriendelijk was. Toen ik in Hiroshima was en ik met de Duitser rondliep, was er een auto die claxoneerde. De Duitser reageerde meteen: dat kan geen Japanner zijn, die doen dat nooit, ook al staan ze volledig in hun recht (De Duitser studeert als uitwisselingsstudent in Japan).
Al met al kan ik zeggen dat Japan me beter is bevallen dan Korea (ook al bevalt Korea me ook ontzettend goed!) Japan is beter geordend en ook in het openbaar vervoer en op straat gaat alles er netjes aan toe, terwijl het in Korea op dit gebied maar ieder voor zich is, zie maar dat je je in de metro propt zonder rekening te houden met anderen. Ook maakt het in Korea niet uit als je tegen iemand aanloopt, het is me hier al ontzettend vaak overkomen dat iemand tegen me aanloopt op straat. In Nederland zouden we dan 'sorry' zeggen, maar hier gebeurt dat totaal niet. In Japan gaat dit er allemaal een stuk vriendelijker en netter aan toe. In winkels, restaurants en dergelijke zijn zowel Japanners als Koreanen heel erg behulpzaam, dus daar was niet echt een verschil in.
In Japan voelde ik me, net als in Zuid-Korea, heel erg veilig. Ik hoefde er echt niet bang voor te zijn dat ik beroofd zou worden o.i.d. of dat als ik ergens per ongeluk iets laat liggen, het een paar minuten later al verdwenen is.
Morgen begint mijn 'winter school' van 3 weken, waar ik de vakken ga volgen: Korean Culture and Society: Dynamic Korea en Seminar on Korean Business in an International Context. Ik heb 5 dagen in de week les. Van 09.30-12.00 heb ik Korean Culture en van 13.30-16.00 heb ik Korean Business. Verder staan er verscheidene activiteiten op het programma, waaronder het bezoeken van een Ice Festival, een Taekwondo demonstratie en het bezoeken van een thema park, Lotte World.
Best een rare gedachte dat ik over 25 dagen alweer in het vliegtuig naar huis zit. Wil er nu ook eigenlijk nog niet aan denken, het bevalt me zo ontzettend goed hier!
Zodra ik een beetje op gang ben gekomen met de Winter School, zal ik meer van me laten horen :)
Na zo'n 5 weken werd het op zich wel weer een keer tijd voor een reisverslag, zeker als je ziet wat ik in die tijd heb meegemaakt. Mijn laatste reisverslag was eind november. Wat ik daarna nog gedaan heb in december, alvorens er gestudeerd moest worden:
Vrijdag 5 december was het 'afscheidsfeestje' dat georganiseerd werd door 'HI-club', de vereniging die allerlei dingen regelt voor uitwisselingsstudenten. Helaas was er een lage opkomst, maar ik heb er wel een 'I love Korea' t-shirt aan overgehouden en al met al was het een gezellige avond.
De dag erna, zaterdag 6 december, mocht ik vroeg opstaan, want toen ben ik met een aantal anderen naar een skiresort geweest, YongPyong. De bus vertrok 8u 's ochtends ergens vanuit de stad, dus dat was geen pretje na de avond ervoor een feest gehad te hebben. YongPyong is gelegen in het "Pyong Chang" gebied, waar in 2018 de winterspelen zullen worden gehouden. We gingen niet om te skieën, maar gewoon om rond te kijken en naar de top van de berg te gaan, aangezien een retourtje met de bus naar YongPyong toch maar €3.50 kostte (het was dezelfde bus als naar Seoraksan). Geen geld dus.
Zondag 7 december mocht langzamerhand het studeren gaan beginnen, aangezien ik woensdag 10 december mijn mondeling tentamen Koreaans zou hebben en vrijdag 12 december het tentamen voor 'mathematics for economics'. Voor mijn gevoel ging Koreaans best aardig, evenals wiskunde. Bij wiskunde had ik het voordeel dat de Koreanen op dezelfde dag een veel belangrijker tentamen hadden. Sommige vertrokken al na 10 minuten. Bij dit vak werd ook voor mij 'relative grading' toegepast (je cijfer is afhankelijk van je eigen prestatie ten opzichte van anderen), dus het feit dat een aantal mensen er niks van bakten, werkt in mijn voordeel.
Vrijdag 12 december was ook de dag waarop we de laatste keer goed uit zouden gaan met zoveel mogelijk uitwisselingsstudenten. Dit gebeurde dan ook in Gangnam. Het oorspronkelijke idee was om eerst naar een plek te gaan waar onbeperkt gedronken kon worden tegen een bepaald bedrag en vervolgens door te gaan naar een club, maar uiteindelijk werd het zo gezellig bij de eerste plek dat het er niet van kwam om nog naar een club te gaan.
In het weekend mocht er helaas weer gestudeerd worden voor de 3 nog resterende tentamens: schriftelijk tentamen Koreaans op maandag 15 december, Stochastic Processes and Derivatives op vrijdag 19 december en Korean Financial Markets op vrijdag 19 december. Van deze vakken was Stochastic Processes and Derivatives veruit het lastigst, aangezien de professor van ons verwachtte dat we alle formules voor waardebepaling van derivaten wel even uit ons hoofd zouden leren en zouden kunnen herleiden. Het vak was desalniettemin wel aardig interessant.
Het schriftelijk tentamen Koreaans bleek zeer makkelijk te zijn, dus dit was een meevaller. Op dinsdag 16 december hebben we een groepsfoto gemaakt met C-House, waarvan het resultaat te zien is als omslagfoto op mijn facebookpagina. Het was in eerste instantie een leuke chaos om dit voor elkaar te krijgen, maar het is zeker leuk om een groepsfoto te hebben met de mensen met wie ik 4 maanden samen in dormitory heb gezeten. Daarna is een groot deel van de groep nog naar een bar in de buurt van de dormitory gegaan om wat te drinken. De eerste persoon vertrok al uit C-House op woensdag 17 december dus de foto moest ook wel op dit moment gebeuren. De dag erna, woensdag 17 december, zijn we met een zeer grote groep van de dormitory uit eten gegaan, om onze gezamenlijke tijd goed af te sluiten, waarna een aantal mensen die al klaar waren met hun tentamens zijn uit gegaan. Kon ik helaas nog niet aan meedoen, hetzelfde geldt voor donderdag 18 december.
Het tentamen Stochastic Processes and Derivatives was, zoals verwacht, bijzonder lastig, maar ik had wel het gevoel dat ik het in combinatie met mijn midterm, gehaald zou moeten kunnen hebben. Korean Financial Markets was gelukkig bijzonder makkelijk.
Een paar dagen geleden kreeg ik de resultaten van mijn tentamens en het resultaat is dat ik alles heb gehaald :)
Zaterdag 20 december was de dag dat we de dormitory moesten verlaten. Vrijdagavond zijn we dan ook nog met een groepje samen wat gaan eten en vervolgens met veel mensen naar dezelfde bar als dinsdagavond gegaan. Overigens is dit een bar waar we heel erg veel zijn geweest gedurende het semester, vooral omdat de eigenaar bijzonder aardig is.
De zaterdag was een aparte dag, afscheid nemen van alle mensen waar je zo lang mee samen hebt geleefd in de dormitory. Daarna werd het tijd om naar mijn nieuwe dormitory te gaan, waar ik vanaf 13.30u in kon: M-house. Dit is heel anders ingericht dan C-house. Niet een soort flat met één grote gemeenschappelijke keuken, zoals C-house, maar allemaal kleine appartementjes die per appartement een keukentje, wasmachine, koelkast, etc. hebben. De appartementjes hebben ieder 3 slaapkamers, dus ik deel dat appartement met 5 andere personen. Ik kijk er wel naar uit om straks weer gewoon lekker mijn eigen kamer te hebben, maar in M-house kan ik het de laatste weken nog prima volhouden :)
Na op zondag de laatste voorbereidingen getroffen te hebben voor mijn trip naar Japan, was het op maandag 22 december zover: op naar Japan, om daar bijna 2 weken in m'n eentje rond te reizen. Rond 6 uur 's avonds kwam ik aan op het vliegveld van Sapporo, na een overstap gehad te hebben in Kansai. Tijdens mijn overstap had ik alvast een Japanse simkaart geregeld voor internet tijdens mijn trip en mijn Japan Rail Pass. Een pas waar ik verliefd op ben geworden, aangezien ik daarmee 2 weken lang onbeperkt van bijna alle treinen gebruik kon maken, inclusief hogesnelheidstreinen.
Na aangekomen te zijn in Sapporo, ging ik eerst op zoek naar mijn hostel, waar ik twee nachten zou verblijven. Het had al flink gesneeuwd in Sapporo en schoonmaken van de wegen kennen ze niet. Overigens rekening houden met het feit dat het glad is, doen mensen ook niet. Ze rijden gewoon normale snelheden, wat soms maar net goed ging als ze moesten remmen. Na mijn hostel gevonden te hebben, welke overigens zeer leuk was met een 'huiskamersfeertje' en een eigenaar die goed Engels kan, ben ik naar een bar gegaan die werd aangeraden door de eigenaar. Dit was in Susukino, een leuk uitgaansdistrict. Hier heb ik een Japanse en Singaporese vrouw (die in Sapporo woont) leren kennen, die het zo leuk vonden om een buitenlander te ontmoeten, dat ik een zeer goedkope avond tegemoet ging.
De dag erna heb ik, in chronologische volgorde, een bezoek gebracht aan: Okurayama skischans, wintersportmuseum, Hokkaido Shrine (tempel), een restaurant dat me werd aangeraden door de eigenaar om Miso-ramen te eten (lokale specialiteit Sapporo), Former Hokkaido Government Office, Sapporo Clock Tower, Odori Park, Sapporo Dome (stadion waar zowel baseball als voetbal gespeeld wordt), Mount Moiwa (mooie night view op de stad vanaf een berg). Sapporo is een erg leuke stad kan ik zeggen! 's avonds als ik 'soup curry' geprobeerd, een andere specialiteit in Sapporo. Ontzettend lekker!
In het hostel kwam ik in gesprek met een Japanner, die ik zei dat ik de dag erna naar Hakodate zou gaan. Hij werd helemaal enthousiast en gaf me allemaal tips over wat ik daar moest proberen aan eten, dus dat heb ik dan ook uiteraard gedaan.
De dag erna ben ik 's ochtends erg vroeg naar Otaru vertrokken, een plaatsje dat erg populair is onder Japanse toeristen en ik wilde graag zien waarom. Het stadje heeft een mooi kanaal en schijnt verder vooral populair te zijn vanwege zijn vis. Ik kon er echter niet lang blijven, aangezien ik met de trein naar Hakodate moest en het bovendien bijzonder hard sneeuwde, waardoor het ook niet leuk was om nog lang rond te lopen daar. Wat wel erg typisch was is dat ik diezelfde dag een melding kreeg van de app van NS reisplanner, dat 'morgen' minder treinen zullen rijden vanwege verwachtte sneeuwval. Het sneeuwde ontzettend hard op Hokkaido (het noordelijke eiland van Japan), maar alle treinen reden gewoon en ook op tijd. Ontzettend typisch.
Op mijn weg naar Hakodate, maakte ik een tussenstop bij Onuma-koen, een quasi nationaal park. Hier heb ik twee uur rondgelopen. Veel langer was ook niet leuk geweest, aangezien het erg koud was en het zicht bovendien niet zo goed, vanwege de bewolking. Op het moment dat ik met de trein naar Hakodate wilde gaan, kwam er een stoomtrein langsrijden, wat natuurlijk ook wel leuk was om te zien.
Na aangekomen te zijn in Hakodate, ben ik eerst naar mijn hostel gegaan. Dit hostel was erg klein. 4 slaapkamers, waar van 3 met één bed en 1 met 2 bedden. Ik had een privékamer dus dat wel prettig. In dit hostel kwam ik een Koreaan tegen, die, ontzettend toevallig, ook aan SKKU studeert. Samen met hem ben ik naar de top van de berg gegaan, voor de night view over Hakodate, welke erg mooi was moet ik zeggen. Een foto hiervan staat op facebook. Hierna zijn we naar de Red Brick Warehouses gegaan, waar we 'yakitori bento' hebben geprobeerd (op aanrader van de Japanner in Sapporo). Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de Hakodate Beer Hall, waar we wat lokale biertjes hebben geprobeerd. Overigens heb ik in Sapporo uiteraard ook 'Sapporo beer' gehad.
De dag erna heb ik in m'n eentje doorgebracht. Eerst heb ik een bezocht gebracht aan een levendige ochtendmarkt. Daarna ben ik de stad doorgegaan van west naar oost, aan de hand van een 'unlimited tram pass'. Net als in Sapporo, waren ook in Hakodate trams aanwezig. Na eerst een bezoek gebracht te hebben aan de pier, waar vandaan ik een mooi zicht had, heb ik een bezoek gebracht aan wat oude gebouwen, waaronder 2 tempels, een begraafplaats voor buitenlanders, old public hall of Hakodate ward, Russische orthodoxe kerk, katholieke kerk. Daarna ben ik naar Fort Goryokaku gegaan, 'Japan's first Western style fortress'. Vanuit de toren die erbij stond, had je hier een mooi zicht op. Daarna heb ik een bezoek gebracht aan 'Yunokawa Onsen', een districht waar ze allemaal verschillende Onsen hebben, Japanse hotsprings. Ze hebben deze ook voor aapjes (Japanese macaques), wat een leuk gezicht was. Uiteraard ben ik zelf ook naar een onsen gegaan, wat erg lekker was na een koude dag in Hakodate. Ik heb de dag afgesloten met 'Sashimi', soort sushi maar dan zonder rijst, wat erg lekker was, wat te verwachten viel in een kustplaats als Hakodate.
De dag erna ben ik vroeg vertrokken naar Sendai. Eerst 2 uur met lokale express trein naar Shin-Aomori (door de tunnel van Hokkaido naar Honshu), vanwaar ik de Shinkansen kon gebruiken. Wat is dit fantastisch zeg, hier kunnen de spoorwegmaatschappijen in Europa nog een voorbeeld aan nemen. Eén en al comfort, ontzettend veel beenruimte, stopcontacten, enz. En bovenal: ontzettend stipt en gewoon overal hoge snelheid, niet alleen op kleine stukjes van het traject zoals we in Europa kennen. Vanaf Shin-Aomori ging ik naar Sendai, waar ik mijn hostel zou hebben. Vanaf Sendai ging ik 20 minuten met de lokale trein naar Matsushima, één van de punten uit de 'top 3 most scenic views' in Japan. Dit was een baai met meer dan 200 kleine eilandjes, waar ik dan ook een boottocht door gemaakt heb. Het weer was prima, dus dit was erg de moeite waard. Vervolgens wilde ik een wandeling gaan maken over één van de eilandjes, toen ik een groepje Amerikanen tegenkwam, waarmee ik in gesprek raakte. Met hen heb ik de wandeling over het eiland afgemaakt en we hebben veel gesproken. Het waren 5 Amerikanen, waarvan er 4 voor 3 jaar in Japan wonen vanwege hun werk (2 stelletjes). Zij waren met de auto naar Matsushima gekomen en verbleven via Airbnb in Sendai. Ik kon met hen mee terugrijden naar Sendai en vervolgens hebben we daar samen gegeten en wat gedronken, alvorens ik naar mijn hostel moest om in te checken. 2 Amerikanen (Josh en Carolyn) zouden voor de jaarwisseling naar Tokio gaan. Aangezien ik met de jaarwisseling ook in Tokio plande te zijn, hadden we afgesproken om in contact te blijven.
Eenmaal in mijn hostel, heb ik daar een erg gezellige avond gehad. Veel geïnteresseerde Japanners, maar ook met Duitsers, met wie we gezellig wat hebben gedronken, gegeten en gesproken. Hier heb ik een CD gekregen van een lokale groep uit Sendai. Er waren namelijk kort voordat ik in het hostel kwam, een aantal Taiwanese mensen geweest, die fan waren van de groep. Bij iedere CD die je kocht, had je meer kans ze te ontmoeten. Ze hadden 40 cd's gekocht en deze achtergelaten bij het hostel, waarna de eigenaar van het hostel ze uitdeelt aan alle nieuwe gasten.
Na eigenlijk amper wat van de stad zelf gezien te hebben, vertrok ik de dag erna, zaterdag 27 december, naar Hiroshima. In totaal was dit 6,5 uur met de hogesnelheidstrein, inclusief 2 keer overstappen (1250 kilometer) Dit was totaal geen straf, gezien het feit dat ze zo ontzettend comfortabel en snel zijn. Vanuit de trein had ik bovendien ook een mooi zicht op de Mount Fuji, de hoogste berg/vulkaan in Japan.
Na rond een uurtje of drie aangekomen te zijn in Hiroshima, heb ik gelijk een bezoek gebracht aan het peace park en de A-bomb Dome. Dit zat vlakbij mijn hostel. Het was erg indrukwekkend om hier rond te lopen en de verhalen erover te lezen. Vervolgens ben ik naar mijn hostel gegaan (aangezien het Peace Museum al richting sluitingstijd ging), waar ik een Duitser heb ontmoet. Met hem ben ik de stad gaan verkennen en we hebben 'Okinomiyaki' gegeten bij 'Okinomi Mura'. Okinomiyaki is een specialiteit van Hiroshima, een soort pannekoek met noedels, vlees/vis, groenten en ei. Dit was bijzonder lekker moet ik zeggen. Okinomi Mura is een gebouw waar ongeveer 30 restaurantjes zitten waar ze Okinomiyaki varianten aanbieden, dus de dag erna ben ik hier dan ook teruggekomen om een andere variant te proberen. Het gerecht wordt eigenlijk gewoon voor je, op tafel, bereid.
De dag erna ben ik vroeg opgestaan om rond 9u in het Peace Museum te kunnen zijn. Dit was erg indrukwekkend moet ik zeggen. Veel variërend materiaal (bijvoorbeeld verscheurde kleertjes van kinderen, lunchboxjes met geheel zwarte inhoud, maar ook de atoombom nagemaakt, zodat je de grootte ervan kon zien en veel details over de invloed van straling), maakte het erg indrukwekkend. Ik heb hier zo'n 2 uur rondgelopen. Vervolgens ben ik naar Miyajima gegaan. Een eiland, dat ook in de top 3 'most scenic views' in Japan staat. Dit is eerst zo'n 20 minuutjes met de trein van Hiroshima en vervolgens met de Ferry, waar ik ook gratis gebruik van kon maken met mijn JR rail pass (aangezien de ferry gerund wordt door JR). Dit eiland had een indrukwekkend grote oranje 'torii' (soort poort, lastig om te vertalen). Aangezien de specialiteit van het eiland oesters was, heb ik daar wat van geprobeerd, in combinatie met noedels en dit is zeker een aanrader. Vervolgens heb ik een wandeling gemaakt naar de top van de berg op het eiland (Mt. Misen). Vanaf dat punt had ik een erg mooi uitzicht. Toen ik terug naar beneden liep, was er een erg mooi gelegen tempel, die als het ware in de natuur en de helling van de berg verwerkt was. Toen ik eenmaal weer beneden was, ben ik teruggegaan met de ferry en terug naar Hiroshima, waar ik zoals gezegd opnieuw naar Okonomi Mura ben gegaan.
De dag erna ben ik met de trein naar Himeji gegaan, waar ik Thijs zou treffen, een Nederlandse uitwisselingsstudent die ook aan SKKU studeerde het afgelopen semester. Samen hebben we daar het mooiste kasteel in Japan bezocht (zo wordt althans gezegd), alleen konden we deze helaas alleen van de buitenkant bekijken, aangezien het uitgerekend op de dag dat wij er waren, gesloten was. Vervolgens zijn we naar Kobe gegaan, waar we een capsulehotel hadden geboekt. Dit is ook een hele ervaring, met je eigen 'hok' als het ware, die uiteraard te klein was voor mij. Qua ventilatie is het ook niet al te prettig en het is ook zeker niet geschikt om andere mensen te ontmoeten, aangezien verder vooral oude Japanse mannen zitten. Ik had ook een capsulehotel geboekt voor Tokio, dus daar baalde ik op dat moment wel enigszins van. Aan de andere kant is het wel iets dat je een keer moet ervaren, aangezien het alleen in Japan voorkomt. Wat wel een voordeel is van de capsulehotels, is dat ze warme baden en sauna's hebben, waar je gratis gebruik van kunt maken.
Nadat we hadden ingecheckt, hebben we een wandeling gemaakt door de haven van Kobe, wat best een leuke sfeer had. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een betaalbare plek om 'Kobe beef' te eten (erg bekend omdat het bijzonder lekker schijnt te zijn), maar alle plekken waren helaas gigantisch duur (omgerekend zo'n 80 euro voor 100 gram). Toen hebben we bij een ander restaurant maar genoegen genomen met 'American Beef', waar we 450 gram per persoon van hebben gehad. Vervolgens zijn we daar nog lang blijven zitten om wat te drinken en het was een erg gezellige avond.
De dag erna (dinsdag 30 december) zijn we samen in de hogesnelheidstrein gestapt. Ik ging op weg naar Tokio, waar ik vanaf Kobe kon komen in 3u en 15 minuten zonder over te stappen. Thijs ging op weg naar de Japanse Alpen, om te skieën.
In Tokio had ik afgesproken met Masao, Ute, Desmond en Kei. Masao en Kei wonen in Tokio. Ute is de vriendin van Masao en zowel Desmond, Masao als Kei hebben ook aan SKKU gestudeerd. Samen zijn we naar Asakusa gegaan, waar het ontzettend toeristisch was. Hier hebben we de Senso-ji tempel bezocht. Vervolgens zijn we naar een brug gelopen om een mooi zicht te hebben op de Tokyo Skytree, het op één na hoogste gebouw in de wereld, 634 meter hoog. Het is een communicatietoren. Hierna zijn we naar Yokohama gegaan, om een mooi zicht op de skyline te hebben. Daarna hebben we een restaurant gezocht in Yokohama. We kwamen uit bij een 'shabu shabu' restaurant. Hier krijg je hele dunne lapjes vlees, die je zelf bereidt in kokend water met een smaakje. We konden hier onbeperkt van eten, dus dit was ideaal, aangezien het vlees erg lekker was.
De dag erna (oudjaarsdag) ben ik begonnen met een bezoek aan Akihabara, het manga district in Tokio. Heel erg apart om een hele wijk te zien die is gericht op al die Japanse strips. Vervolgens ben ik naar het park rondom het imperial palace gegaan (paleis zelf was gesloten), waarna ik een bezoek heb gebracht aan Ginza (een soort PC Hooftstraat, maar dan een heel gebied). Na al het geld dat ik al had uitgegeven gedurende het semester en tijdens mijn reis, kon ik het me niet veroorloven om daar ook nog eens geld uit te geven.
Hierna heb ik een bezoek gebracht aan Tsujiki, de grootste vismarkt van de wereld. Helaas was deze helaas gesloten, maar de omgeving was nog steeds erg levendig, met vele winkeltjes waar vis verkocht werd en vele restaurants. Dit leek me dan ook een mooie gelegenheid om sushi te eten, wat dan ook heel erg lekker was.
Hierna ben ik naar Roppongi gegaan, een district dat vooral bekend staat om zijn nightlife. Ik ben er naar de Mori Tower gegaan. Vanaf die toren had ik een mooi zicht op de stad. Daarna heb ik afgesproken om de twee Amerikanen te ontmoeten die naar Tokio zouden komen voor de jaarwisseling. Samen zijn we naar de Tokyo Tower geweest, die ook in het Roppongi-gebied staat. Hier zijn we alleen omheen gelopen, om vervolgens naar de Zozoji-tempel te gaan, een erg grote tempel in het midden van de stad. Overigens is de Tokyo Tower niet echt functioneel meer. Het was eerst een communicatietoren, maar door de vele wolkenkrabbers werd het signaal verstoord, waarop werd besloten om een nieuwe toren te maken, de Skytree.
Hierna zijn we naar Shibuya gegaan, om getuige te zijn van één van de drukste kruispunten in de wereld. De verkeerslichten gaan hier voor alle verkeer tegelijk op rood, waarna mensen vanuit alle richtingen tegelijk de kruising kunnen oversteken, wat een leuke chaos oplevert. Overigens is ook Shibuya bekend voor z'n nightlife en het was dan ook erg levendig. Dit is ook terug te zien in alle gebouwen die volop verlicht worden met advertenties.
Na wat biertjes gedronken te hebben in Shibuya, hadden Josh en Carolyn het idee om naar een 'fox parade' te gaan, die ergens in het noorden van de stad plaats zou moeten vinden. Helaas bleek die pas om middernacht te zijn, maar voor de jaarwisseling wilden we graag naar Yokohama, aangezien dat ongeveer de enige plek zou zijn in de stad waar vuurwerk zou zijn. Dit komt doordat Japanners traditioneel thuis een televisieshow kijken op oudjaarsavond of ze gaan naar de tempel voor de jaarwisseling. Klinkt vrij saai, maar het is ook een cultuur natuurlijk. Er was een gigantische mensenmassa naar Yokohama gekomen en het was best leuk om met hen de countdown mee te maken. Echter, het vuurwerk stelde helemaal niks voor. Van Japan verwacht je spetterend vuurwerk, aangezien ze daar zeker bekend om staan, maar niets was minder waar. Spetterend vuurwerk bewaren ze voor de zomerfestivals, maar niet voor de jaarwisseling helaas. Het was wel grappig dat bij het kleine vuurwerk, dat eigenlijk niks voorstelde, Japanners allemaal hun mobiele telefoon pakte om dit te filmen.
Toen we terug wilden lopen naar het station (vanwege de jaarwisseling bleven de treinen de hele nacht rijden), kwamen we een soort autoparade tegen, met veel mensen die wilden showen hoe hard de muziek in hun auto kon. Best apart om tegen te komen. Vervolgens hebben we nog een biertje gedronken en ben ik terug gegaan naar m'n capsulehotel, want zoals gezegd was er verder niet veel te beleven in de stad.
Nieuwjaarsdag leek mee een geschikte dag om een bezoekje te brengen aan de Mount Fuji, aangezien veel winkels, restaurants, etc. op nieuwjaarsdag gesloten waren. Het was een treinrit van zo'n 2 uurtjes vanaf Tokio. De treinrit er naartoe door de natuur was best de moeite waard, maar helaas bleek het de slechtste dag in de week om de Fuji te bezoeken, aangezien hij de hele dag in de wolken was. De meren en natuurgebieden er omheen waren desalniettemin wel erg mooi om te bekijken, dus ik kan niet zeggen dat het een vergooide dag was. Bij terugkomst in Tokio ben ik naar Shinjuku gegaan, een ander gebied dat bekend staat om zijn levendige nightlife.
2 januari is één van de 2 dagen in het jaar dat de keizer van Japan zich aan het publiek vertoont, met een toespraak. Dit zijn dan ook de 2 dagen in het jaar dat je de poorten van het imperial palace door kunt, om onder het (met bulletproof glas afgeschermde) balkon te komen waar de keizer zijn toespraak houdt. Het leek me dan ook erg leuk om dit mee te maken, na eerder dit semester al de koning en koningin ontmoet te hebben. Ik had met Josh en Carolyn afgesproken om naar de eerste toespraak van de dag te gaan (hij houdt er een stuk of 5 gedurende dag). Meine Liebe, wat een gigantische mensenmassa was er al op de been zeg. Erg leuk om dit een keer mee te maken, tussen alle Japanners die met hun vlaggetjes zwaaien. Uiteraard heb ik er ook een vlaggetje aan overgehouden, die meegaat naar huis als een leuk souvenir.
Josh en Carolyn gingen vervolgens naar het Nationaal Museum, waarop ik besloot naar Shinjuku te gaan om het 'skyscraper district' te bekijken en vervolgens door te gaan naar Harajuku, om de Meji-shrine (tempel) te bekijken. Wat was er weer een gigantische mensenmassa op de been. Dit was waarschijnlijk zo, omdat veel Japanners hun gelukswensen willen doen bij de tempel, net als tijdens de jaarwisseling. Er was zelfs een rij om de tempel te kunnen zien.
Daarna had ik met Josh en Carolyn afgesproken om naar de Skytree te gaan, in de hoop dat we de zonsondergang zouden kunnen zien. Helaas bleek dat je een kaartje moest trekken met daarop de tijd waarin je in de rij voor de kassa mocht aansluiten, omdat het ook hier weer belachelijk druk was. We kwamen aan rond 15.45u, en ze zouden in de rij mogen aansluiten tussen 19.00-19.30u. Toen zijn we maar naar Asakusa gegaan, aangezien die wijk een stuk gezelliger is dan de wijk van de Skytree en er wel vlakbij ligt. Hier hebben we een tijd rondgelopen, om vervolgens terug te keren naar de Skytree. Josh en Carolyn besloten dat ze geen zin hadden om ook nog eens heel lang in de rij te gaan staan voor de kassa en aangezien ze toch in Japan wonen, hebben ze nog alle tijd om een keer terug te keren. Dat was het moment dat ik afscheid van ze nam, aangezien dit wellicht mijn enige kans was in vele vele jaren en ik dus sowieso omhoog wilde (wat wel erg duur was). Ik heb zeker een aantal erg leuke dagen met ze gehad!
Na vervolgens ook nog ongeveer een uur in de rij te hebben gestaan voor de kassa, was ik eindelijk op 350 meter hoogte en vervolgens naar 451.2 meter hoogte (het hoogste punt waar je als bezoeker kunt komen in de toren). Het zicht op Tokio was werkelijk adembenemend, echt prachtig, dus ik heb er dan ook geen spijt van dat ik heb besloten zo lang te wachten om de toren in te kunnen. Nu kan ik in ieder geval ook zeggen dat ik op het hoogst mogelijke punt in het op één na hoogste gebouw van de wereld ben geweest ;)
Na wat gegeten te hebben werd het tijd om terug te gaan naar mijn Capsulehotel, om daar mijn spullen te pakken en wat rust te pakken. De dag erna zou ik rond 07.30u met de trein naar het vliegveld moeten vertrekken, waar ik overigens ook nog weer 'gratis' gebruik van kon maken met de JR Rail Pass.
Al met al kan ik zeggen dat ik (bijna) 2 fantastische weken heb gehad in Japan en dat het mij ontzettend goed is bevallen om alleen te reizen. Op die manier sta je er toch meer voor open om contact te krijgen met andere mensen, wat me volgens mij wel erg goed is gelukt. Japanse mensen zul je ook niet betrappen op boosheid. Werkelijk iedere Japanner is zo ontzettend aardig voor je. Zelfs als je iets doet wat eigenlijk niet kan, durven ze er nog niks van te zeggen. Het ergste wat dan gebeurt is dat ze weglopen. Ook al kunnen Japanners over het algemeen vrij beroerd Engels, dat heeft me zeker niet weerhouden van een fantastische tijd. Als je vragen hebt proberen ze je toch altijd wel met handen en voeten te helpen als het echt niet anders kan. Ik ben geen Japanner tegen gekomen die niet vriendelijk was. Toen ik in Hiroshima was en ik met de Duitser rondliep, was er een auto die claxoneerde. De Duitser reageerde meteen: dat kan geen Japanner zijn, die doen dat nooit, ook al staan ze volledig in hun recht (De Duitser studeert als uitwisselingsstudent in Japan).
Al met al kan ik zeggen dat Japan me beter is bevallen dan Korea (ook al bevalt Korea me ook ontzettend goed!) Japan is beter geordend en ook in het openbaar vervoer en op straat gaat alles er netjes aan toe, terwijl het in Korea op dit gebied maar ieder voor zich is, zie maar dat je je in de metro propt zonder rekening te houden met anderen. Ook maakt het in Korea niet uit als je tegen iemand aanloopt, het is me hier al ontzettend vaak overkomen dat iemand tegen me aanloopt op straat. In Nederland zouden we dan 'sorry' zeggen, maar hier gebeurt dat totaal niet. In Japan gaat dit er allemaal een stuk vriendelijker en netter aan toe. In winkels, restaurants en dergelijke zijn zowel Japanners als Koreanen heel erg behulpzaam, dus daar was niet echt een verschil in.
In Japan voelde ik me, net als in Zuid-Korea, heel erg veilig. Ik hoefde er echt niet bang voor te zijn dat ik beroofd zou worden o.i.d. of dat als ik ergens per ongeluk iets laat liggen, het een paar minuten later al verdwenen is.
Morgen begint mijn 'winter school' van 3 weken, waar ik de vakken ga volgen: Korean Culture and Society: Dynamic Korea en Seminar on Korean Business in an International Context. Ik heb 5 dagen in de week les. Van 09.30-12.00 heb ik Korean Culture en van 13.30-16.00 heb ik Korean Business. Verder staan er verscheidene activiteiten op het programma, waaronder het bezoeken van een Ice Festival, een Taekwondo demonstratie en het bezoeken van een thema park, Lotte World.
Best een rare gedachte dat ik over 25 dagen alweer in het vliegtuig naar huis zit. Wil er nu ook eigenlijk nog niet aan denken, het bevalt me zo ontzettend goed hier!
Zodra ik een beetje op gang ben gekomen met de Winter School, zal ik meer van me laten horen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
